Jeannet Boender

Verbindt je met wie je in essentie bent

Inspiratie

Wat je denkt is nooit genoeg.

Inspiratie

Wie zou je zijn zonder je gedachten?

Door ons denken serieus te nemen gaan we op slot, raken we van de stroom af en zijn we geblokkeerd. Met het denken willen wij het snappen. Dat is handig als het gaat om hele praktische zaken of om planningen te maken en om te organiseren maar niet handig als het gaat over meer wezenlijke dingen, dat gaat niet voor niets je verstand te boven…

Het meest wezenlijke, het essentiële is niet te snappen is alleen te ervaren en dat is waar je hoofd niet bij kan. Hoe graag zij/hij dat ook wil.

Het denken oordeelt, waardoor je je afgescheiden voelt. Dat kan weer een reden zijn om te gaan strijden voor je gelijk vanuit het idee om je weer verbonden te voelen. 

En het is andersom, zoals vele zaken anders liggen dan dat wij denken. 

Het opgeven van je gelijk dat geeft verbinding, dan ervaar je weer de liefde. 

Kies je voor geluk of voor je gelijk?

Mooi om te onderzoeken wat het je kost om gelijk te hebben.

Vaak verhard je, ervaar je spanning, vernauwt je bewustzijn en daarmee je manier van kijken, je sluit andere dingen buiten, je verliest het contact met jezelf en de ander, etc. 

Wat geeft het je als je jouw gelijk opgeeft?

Vaak doet het even pijn (voor het ego) en voel je hoe hardnekkig die is. En wanneer het lukt je gelijk op te geven ervaar je ruimte en in die ruimte ontstaat de mogelijkheid om te veranderen van perspectief, kan je het anders gaan zien en je weer verbinden met dat wat werkelijk van waarde voor je is, bijvoorbeeld liefdevolle relaties, goede samenwerking etc etc.   

Als ik blijf kijken 

Zoals ik altijd heb gekeken

Blijf ik denken

Zoals ik altijd heb gedacht

Als ik blijf denken 

Zoals ik altijd heb gedacht

Blijf ik geloven 

Zoals ik altijd heb geloofd

Als ik blijf geloven

Zoals ik altijd heb geloofd

Blijf ik doen

Zoals ik altijd heb gedaan

Als ik blijf doen 

Zoals ik altijd heb gedaan

Blijf mij overkomen

Wat mij altijd overkomt.

De kunst is om anders te kijken, naar het leven van alledag. We mogen oefenen, juist in deze tijd, om ruimte te maken voor jezelf en de ander, die het wellicht totaal anders ziet.

Vaak zijn er allerlei redenen, waarom je doet wat je doet en daar heb je allerlei verhalen bij waarmee je jezelf ‘vastzet’ het geeft je houvast maar de waarheid is dat je de stroom verlaat en je vastklampt aan een illusie, een verhaal dat je bent gaan geloven omdat je op een bepaalde manier keek.

The sky is not the limit, thats’s your believe in your mind

Mag ik je uitnodigen ruimte te maken in je denken, ruimte te maken voor de ander, die anders kijkt en in de ruimte die ontstaat is er de kans op ontmoeting. 

Open naar jezelf, open voor de ander, het andere. In de ruimte die je maakt maak je de weg vrij voor wonderen je zal zien, ze bestaan!

De twee cirkels

Coaching, Inspiratie

Cirkel van pijn en cirkel van liefde.

De woordenvloed van Sofie was niet te stoppen. Het denken had haar duidelijk in de ban, behalve in haar spreken was het ook aan haar te zien. Een donkere blik en een grote frons tussen haar ogen. 

We liepen voort terwijl ik onze pas vertraagde. Sofie, die sowieso afgestemd is op de ander, ging mee in het tempo dat iets lager lag. Op een bepaald moment stopte zij, keek mij aan en zei bijna lachend: “wat een vloed aan woorden hè?” 

Het was duidelijk dat zij zich grote zorgen maakte en door middel van haar analyse en reflectie probeerde zij vat te krijgen op dat wat er allemaal gaande was. 

Haar acties waren gericht om het gedoe uit de weg te ruimen, het gedoe op te lossen terwijl het ook duidelijk werd dat hetgeen waar zij zich zo mee bezig hield niet direct in haar invloedsfeer lag. De cirkel van invloed is vele malen kleiner dan haar cirkel van betrokkenheid (Covey).

Dat kon zij zien echter zij kon het niet laten telkens opnieuw olie op het vuur te gooien waardoor haar gedachten en gevoelens weer opnieuw van brandstof werden voorzien.

Hoe hardnekkig het gedrag is als wij eenmaal vast raken in de cirkel van pijn, herkennen we misschien allemaal. We raken vast in een manier van doemdenken die niet ondersteunend en effectief is, die geen vrede brengt maar onrust, door de onrust kunnen we niet meer zien wat nu wijs handelen is en de spanning in ons lichaam neemt enorm toe waardoor onze vecht- en vluchtmodus nog meer geactiveerd wordt en we nog vaster komen te zitten in dat waar wij juist uit willen.

Het beeld van de twee cirkels geeft een beeld aan iets dat wat onzichtbaar is en doordat het zichtbaarder is kunnen we er meer naar kijken waardoor er afstand ontstaat tussen dat wat er gaande is en jezelf. 

Het opgesloten zijn in de cirkel van pijn maakt het verlangen naar de cirkel van liefde groot maar door ons opgesloten zijn kunnen we er niet uit met de manieren die horen bij de cirkel van pijn. ( willen oplossen, er vanaf willen, weg willen hebben, willen opruimen etc etc.)

WAT WERKT WEL?

We slaan een pad in dat voor Sofie symbool staat voor de cirkel van liefde. Opmerkelijk dat het daar licht en ruim is en onbekend. Het onbekende laat haar aarzelen en we merken op dat haar gedachten weer op hol slaan door bezig te gaan met vluchtroutes bedenken en wat als we de weg niet meer terugvinden, hoe zijn we hier gekomen en waar ben ik nu etc. Dat is een beweging richting de pijncirkel waar de behoefte aan controle groot is. En we verkennen nu het pad van de cirkel van liefde. Hoe voelt het om hier te lopen? Er is even tijd nodig om dat te ervaren. “Tja het is lichter en ruimer en ik voel rust en meer ruimte in mijn lichaam”.

Is dat niet opmerkelijk? Dat terwijl er ook al die gedachten zijn over noodscenario’s je ook in staat bent om de rust en ruimte te voelen?

Waar wil je de aandacht op richten, wat wil je vergroten? “De rust en ruimte, de cirkel van liefde want vanuit de cirkel van pijn kom ik er niet”.

We gaan door met de cirkel van liefde, gesymboliseerd door het pad dat wij zijn ingegaan. Hoe zou het zijn, wat zou je doen en vooral hoe zou je je voelen als je leeft vanuit de cirkel van liefde? Wat is er dan anders? 

” Dan is er vertrouwen dat het wel goed komt, dat zij haar eigen leven zelf oppakt zonder dat ik aan haar loopt te trekken, dan zit ik niet boven op haar lip en heb ik veel minder zorgen”. Hoe voelt dat in je lichaam? “Meer ontspannen en ook de ruimte en rust kan ik dan voelen”.

En verder? Wat zie je bij degene waar je zoveel zorgen om hebt? “Ook haar zie ik opbloeien en ontspannen, minder in gevecht zijn en bovendien haar eigen keuzes maken. Daarnaast is het ook niet nodig dat zij mij dan verwijt dat ik haar verkeerd advies gegeven heb. Hoe is dat, om dit te ontdekken en te ervaren?” Hoe is het om vanuit de cirkel van liefde te kijken? “Alles is gewoon rustiger en mooier en ontvouwt zich vanzelf lijkt het wel”. 

In het leven zijn geen oplossingen, er zijn krachten werkzaam: je moet ze hanteren en de oplossingen volgen vanzelf.  -Antoine de Saint-Exupéry

“En ik ben meer ontspannen waardoor ik minder problemen zie en dan is mijn denken ook rustiger omdat mijn gedachten zich voeden met problemen en deze willen oplossen blijf ik zo druk”.

“Wat gek is dit! Heeft dit met het pad te maken?” Vraagt zij lachend. Niet echt maar wel met datgene waar je je aandacht op richt. Wat we ontdekken is dat alle wegen er zijn in dit gebied net zoals beide cirkels er altijd zijn, de cirkel van pijn en de cirkel van liefde en dat het aan jou is welk pad te kiezen. 

We zien daarin een aantal stappen.

  • bewust worden van waar je je bevindt, cirkel van pijn of cirkel van liefde
  • weten wat je wel wil
  • je verplaatsen in het gevoel van de cirkel van liefde, wat zou je doen, hoe zou je je voelen, bewegen etc. Hoe voelt dat? En meer plaatjes maken om nog meer in het gevoel en daarmee in de cirkel van liefde plaats te nemen.
  • de fysieke manifestatie van je wens gaat er zijn, daar hoef je niets voor te doen. 

Wat opvalt is dat er dan moeiteloosheid komt en overgave en vandaar uit de manifestatie. Het blijft een mirakel het gemak waarmee dan oplossingen verschijnen.

Een kort moment schuift Sofie op naar de cirkel van pijn en de zorgen verschijnen weer evenals de diepe groef tussen haar ogen. Wat gebeurt er? In welke cirkel bevind je je?  Sofie zag dat zij aan het opschuiven was en herpakte zich door te benoemen wat er al wel goed ging en wat er juist positief was aan de hele situatie, waardering blijft een belangrijke sleutel om van de cirkel van pijn naar de cirkel van liefde te gaan.

En wat toch wonderlijk blijft is dat je zo anders kijkt vanuit de cirkel van pijn dan vanuit de cirkel van liefde. Vanuit pijn gekeken zie je pijn en  ervaar je angst gekeken vanuit de cirkel van liefde zie je liefde, ontspan je en ervaar je vertrouwen. 

“Relax now, rest, let go of trying to manage the universe….

Does your heart need your help in order to beat?

Do you need to take thought in order to breathe?

Surrender to the higer intelligence that breathes you

And that operates the whole universe.”      

Een mooiere beschrijving kan ik niet geven van de cirkel van liefde.

Alles (z)onder controle

Inspiratie

Het loslaten, het transformeren, dat is wat de herfst ons laat zien. Van groen naar rood, geel en bruin en dan de volgende stap, het loslaten zelf. Worden tot stof en een voedingsbodem zijn voor dat wat na jou komt. Ruimte maken voor het nieuwe.

Wat kunnen wij toch veel blijven leren van hetgeen de natuur ons voorleeft. Kijk hoe zij weer voortleeft na grote droogte of hevige branden en heftige stormen.

Net zoals wij niet verwoest zijn na ziekte, ontslag of scheiding maar het ons wel beïnvloedt. Ook wij zoeken dan weer wegen waardoor wij ons kunnen verhouden tot dat wat er is.

Het opgeven van je verzet helpt daarbij, Eckhart Tolle kan daar inspirerend over vertellen. Hij legt uit hoe belangrijk het is om een JA te vinden als houding in het leven. Hij zegt:

Het is de aard van vorm om beperkend te zijn.

Hij bedoelt dat wij als ego altijd op zoek zijn, houvast zoeken in een vorm en deze vorm willen houden als dat ons bevalt en deze te bestrijden als ons het niet bevalt.

Hier willen wij de controle, aangewakkerd door een oordeel of iets goed of fout is, wat weg moet of wat mag blijven.

De vrijheid is aanwezig in het loskomen, loslaten van de vorm en je te realiseren dat je groter bent dan de vorm die je beperkt.

In die ruimte die dan ontstaat vindt de transformatie plaats en vind je de vrijheid die velen van ons zoeken. Los van controle, alles (z)onder controle!

Durf je los van de vorm te voelen en te kijken naar het nieuwe wat wil ontstaan?

Hoe alles verandert en verder gaat werd mij duidelijk door een vraag die er ontstond in het vrouwenweekendje. Een jaarlijks weekendje weg met mijn dochters, zus en moeder. We zien dat de meiden groter worden, inmiddels volwassenen zijn met een eigen zienswijze en met eigen vragen.

Eén van de vragen was.

Hoe zou je leven er uit zien als er geen angst zou bestaan?

En

Hoe zou de wereld er uitzien als er geen macht en geld zou zijn?

Vragen die zij nimmer zouden kunnen stellen als zij vastgehouden hadden aan de vorm die zij eerst hadden als baby, kleuter etc etc. Het loslaten en ruimte geven aan nieuwe vormen nieuwe mogelijkheden gaat hand in hand met vergankelijkheid.

Zoals het vallende blad van een boom ruimte maakt voor het nieuwe maakt de baby ruimte voor de kleuter. Het is troostend te weten dat elke fase zoveel moois in zich heeft. Dit kunnen we zien en ervaren als wij ons kunnen openen en meebewegen in plaats van in verzet gaan en verkrampen doordat we willen vasthouden, als iets bevalt en het weg willen hebben als het niet bevalt, met stress als resultaat.

Laat de herfst je inspireren om dat wat gaat, te laten gaan en te verwelkomen dat wat komt vanuit de ruimte die is en er altijd zal zijn. 

Haar bonus: aandacht voor kleine ‘genietmomentjes’

Coaching, Inspiratie, mindfulness

Het einde van het traject zit erop. Vele stappen gezet en als ik op dit traject terugkijk en zie hoe het haar gelukt is stappen te blijven zetten dan krijg ik een sterk vertrouwen in het herstellend vermogen van de mens.

Wat ik nu zie is een nog krachtiger vrouw gesterkt in haar veerkracht, gepolijst door haar zachtheid en vol vertrouwen in het leven loopt zij door met een open hart. Terwijl zij er ook voor had kunnen kiezen haar hart te sluiten zodat zij gekwetstheid, boosheid, verdriet etc niet had hoeven voelen.

Dat is een logische reactie op pijn en ongemak en zij toont ons een andere mogelijkheid. 

Het maakt dat zij gegroeid en gesterkt is en in staat is geweest haar leven vorm te blijven geven ondanks de enorme pijn en het grote verdriet.

Ik vroeg haar terug te blikken op de afgelopen periode en of het mogelijk was er een top 5 uit te halen aan helpende factoren. Omdat ik denk dat deze waardevol kunnen zijn voor anderen vroeg ik haar deze top 5 te mogen delen. Hieronder vind je ze.

Wat zou het effect ervan kunnen zijn voor jou?

Wat haar heeft geholpen tijdens de zware periode in haar leven:

->   Vertrouwen houden dat de nare en zware periode voorbij gaat.



->   Toelaten van mijn emoties in plaats van verdringen of verdrinken in de emoties.



->   Het proces ruimte geven, het eigenlijk aan mij laten gebeuren.



->   Blijven doen wat goed voor mij is: gezond eten en drinken, voldoende bewegen en voldoende slaap; daarnaast zorgen voor ontspanning.



->   Vriendschappen benutten zodat ik mijn verhaal kwijt kan en mij ook kan laten afleiden.



Haar bonus: Aandacht houden voor kleine genietmomentjes.

Het verhaal van de drie bomen geeft op een andere manier mooi weer hoe om te kunnen gaan met pijn en verlies. Ik ontving het ooit van een collega coach, een verhaal geschreven door Evert Landwaard.

“Er waren eens drie bomen.

Tijdens een harde storm verloren ze alle drie een tak waarvan ze erg hielden. De bomen gingen alle drie op een andere manier met hun verlies om. Een paar jaar later ging ik op zoek naar de bomen en heb ik ze weer gevonden.

De eerste boom rouwde nog steeds om zijn verlies en ieder voorjaar als de zon hem uitnodigde om te groeien, zei hij: “Nee, dat kan ik niet want ik mis een belangrijke tak”. Deze boom was klein gebleven en stond in de schaduw van andere bomen. De zon kon er niet meer bij. De wond waar de tak was afgebroken kon je goed zien; het was het hoogste punt van de boom gebleven. De boom was na het verlies niet meer verder gegroeid.

De tweede boom was zo geschrokken van de pijn dat hij had besloten om het verlies te vergeten. Hij was moeilijk te vinden, want hij lag op de grond. Hij was bij een voorjaarsstorm omgewaaid omdat zijn wortels geen houvast meer hadden in de aarde. De plek van de wond was moeilijk te vinden. Deze zat verstopt achter een heleboel vochtige bladeren.

De derde boom was ook geschrokken van de pijn en de leegte in zijn lijf. Hij had gerouwd om zijn verlies. Het eerste voorjaar toen de zon hem uitnodigde om te groeien, had hij gezegd: “Dit jaar nog niet, het is te vroeg.” Toen de zon het tweede voorjaar weer terugkwam met de uitnodiging had hij gezegd: “Ja zon, verwarm mij maar. Mijn wond heeft warmte nodig, zodat ze weet dat ze erbij hoort.” Toen de zon het derde voorjaar weer terug kwam, sprak de boom: “ Ja zon, kom maar, ik wil weer groeien. Ik weet dat er nog veel te groeien is.”

De derde boom was moeilijk te vinden want hij was groot en sterk geworden, dat had ik niet verwacht. Gelukkig kon ik hem herkennen aan de dichtgegroeide wond die vol trots in het zonlicht stond”.

Moge het je inspireren om zorg te dragen voor je pijn en de uitnodiging van het leven aan te nemen.


Elisabeth Lesser schrijft zo mooi:

“Ik accepteer dat het leven onzeker is en dat het doel is niet meer zeker te worden van wat dan ook, maar om steeds dieper te ontspannen in het mysterie van niet weten wat er komen gaat”.

In de TedTalk van Steven Hayes vertelt hij over de manier die hij gevonden heeft om te kunnen omgaan met zijn paniekaanvallen. Een inspirerend verhaal dat laat zien hoe het leven jou om antwoorden vraagt.

Dat het openen voor wat er is, iets anders is dan je verstoppen voor het leven of het te bestrijden, of je door angst te laten domineren zodat je geen stap meer durft te zetten. Het is een meegaan met open armen, je laten raken, je geraaktheid voelen en doorlopen.

Wat is jouw manier om te kunnen omgaan met pijn en verdriet?

Voor alles is een tijd

Inspiratie, mindfulness

Tijdens een terugkomdag voor degene die al eerder een mindfulnesstraining gevolgd hebben is het thema voor alles is een tijd. Het onderwerp werd ingegeven door de tijd die voor de deelnemers heeft gezeten tussen het afronden van de 8 weekse training en dit opfrismoment. Sommige hebben een jaar gewacht maar nu is het dan zover.

Deelnemers uit verschillende groepen nemen plaats.

Er wordt gedeeld over de tussenliggende tijd en zo langzaamaan zoemen we in op het onderwerp van vandaag voor alles is een tijd wat we verkennen door te horen wat er vanuit verschillende tradities over geschreven is.

Tao

Er is een tijd om de eerste te zijn, en een tijd om de laatste te zijn.
Er is een tijd om plezier te ervaren, en een tijd om pijn te ervaren.

Er is een tijd om geprezen te worden, en een tijd om vernederd te worden. Er is een tijd om winst te maken,
en een tijd om verlies te maken.

-Lao Tse in de Tao-

Alles heeft zijn tijd

Er is een tijd om te baren en een tijd om te sterven,
een tijd om te planten en een tijd om wat geplant is te oogsten.
Een tijd om te doden en een tijd om te genezen,
een tijd om af te breken en een tijd om op te bouwen.
Een tijd om te huilen en een tijd om te lachen,
een tijd om te rouwen en een tijd om te dansen.
Een tijd om stenen weg te gooien en een tijd om stenen te verzamelen, een tijd om te omhelzen en een tijd om van omhelzen af te zien.
Een tijd om te zoeken en een tijd om te verliezen,
een tijd om te bewaren en een tijd om weg te doen.
Een tijd om stuk te scheuren en een tijd om te herstellen,
een tijd om te zwijgen en een tijd om te spreken.
Een tijd om lief te hebben en een tijd om te haten,
een tijd voor oorlog en een tijd voor vrede.

-Prediker, in de bijbel-

Hoe te surfen met de acht wereldwinden

Plezier en pijn

Vreugde en verdriet

Lof en schuld

Winst en verlies

…het komt en gaat als de wind…

…vrede vinden, betekent rusten in het midden…

–Boeddha-

Het doet mij denken aan de ruikoefening die ik deed in de ochtend. Met aandacht lopen en ruiken. Ik merkte op dat er vele geuren waren door de natte bosgrond en het groen om mij heen. Ik liep en realiseerde mij dat het met het leven net zo is. Ik kan niet selecteren welke geur ik binnen laat en welke niet, ik haal adem merk de verschillende geuren op en kan daar alleen maar ruimte voor maken, het binnen laten komen en weer laten gaan. Op dat moment heb ik het daarmee te doen. Wil ik leven, dan haal ik adem en in die ademhaling zit alle geur. Het is een all-inclusive verhaal.

Het leven is een ALL-INCLUSIVE reis.

We onderzoeken waardoor we toch met regelmaat in verzet gaan tegen dat wat er is. We merken op dat we ergens voorkeuren hebben. Het één willen we wel en het ander niet.

We denken te weten wat beter of slechter is en ervaren spanning als hetgeen wij denken niet klopt bij dat wat wij menen te zien en ervaren.

Onze voorkeuren en afkeuren bepalen hoe we omgaan met hetgeen er aan ons verschijnt. Deze voor en afkeuren worden bepaald door onze gedachten, hoe wij de zaak interpreteren maakt dat wij vaak in een kramp verkeren en minder open en alert aanwezig kunnen zijn. De kunst is open en zacht aanwezig te zijn met alles wat er verschijnt.

Natuurlijk is de vraag dan HOE?

Het antwoord van E. Tolle: Geen verzet bieden betekent niet noodzakelijk dat je niets doet. Het betekent dat doen ontdaan is van reacties. Geef mee om te overwinnen. Niets doen als je in een toestand bent van intense aanwezigheid is een heel krachtig middel om situaties en mensen te veranderen en te helen.

Het wezenlijke verschil is bewustzijn

Reageren vanuit die alerte aanwezigheid is vrij van concepten waardoor het niet te voorspellen is wat de actie gaat zijn. 

Tolle schrijft verder:

Het is de enige weg naar verlossing. Zolang de pijn ontkent wordt en niet bewust is, is de kans groot dat alles wat je denkt en doet besmet raakt. Je zendt dan de pijn uit en waardoor dit indirect bij je terugkomt. Hierdoor trekt je nog meer aan waar je vanaf wil! Dus eigenlijk is er maar één weg en dat is de weg van bewustwording en door deze alerte staat van zijn, aanschouwen en aanvaarden van dat wat er is. De weg erdoor heen is de enige manier voor verandering met het licht van je bewustzijn breng je licht in de duisternis. Daar is de overgave en dat is wat we kunnen oefenen in elk moment.

Twee kansen om je verzet op te geven.

  • Elk moment je overgeven aan de werkelijkheid van het moment. Zeg ja tegen dat wat er is en doe wat er te doen is.
  • Als je niet kunt aanvaarden van wat buiten je is, aanvaard dan wat in je is. Biedt geen weerstand aan bijvoorbeeld de pijn, angst, wanhoop. Kijken zonder etiket op te plakken, zonder analyse. Dat is de kruisiging en het lijden. Het omslagpunt is dat het lijden overgaat in vrede waardoor het je opstanding en hemelvaart wordt, zoals Tolle zo mooi verwoordt.

Een andere manier van omgaan met verzet en/of ongemak is het ABC van D.Dewulf. ABC staat voor

A Bigger Container.

Het nodigt je uit om de ruimte groter te maken. Tijdens het doen van de meditatie horen we veel geluiden op de gang en in plaats van je aandacht daarop richten of het denken te activeren door daar van alles van te vinden, richt je je aandacht op je innerlijke ruimte. Je maakt die groter zodat ook dat geluid er in past. En of dit nu om geluiden gaat of om emoties, gedachten, fysiek ongemak, de ruimte groter maken werkt. Probeer maar eens.

D.Dewulf maakt het ook nog op een andere wijze helder. Door te kijken naar een flip-over waarop drie vogels staan getekend. De vraag is wat zie je? De vogels of ook de ruimte er omheen? Dat is de kunst steeds weer opnieuw. Jezelf uitnodigen anders te kijken en de ruimte te ervaren.

We maken de oefening ook nog voelbaar middels de vingeroefening waarbij je kijkt naar je twee wijsvingers die je heel dicht voor je ogen houdt. De oefening is om de vingers naar buiten te bewegen en deze toch te blijven zien. Eerst lijkt het onmogelijk en op een bepaald moment ervaar je dat je de beide vingers kunt blijven zien terwijl je blik niet direct gericht is op beide vingers. Eigenlijk kijk je ontspannen voor je met ergens aan beide zijden je vingers. Fascinerend om te ervaren hoe ruimte maken voelt. 

Aandacht voor ruimte brengt de volgende vragen met zich mee:

Wat zie je: vogels of de hemel met vogels erin?

Kijk je naar een wolk of kun je ook de hemel zien….de grotere ruimte?

Kijk je naar een mens met ruimte voor de pijn en de liefde?

En naar je eigen leven? Mag er ruimte zijn voor je pijn en je vreugde?

De middag sluiten we af met een meditatie gericht op de adem waarbij de deelnemers uitgenodigd worden te voelen dat de adem je continue herinnert aan het maken van ruimte. Voel de beweging van de inademing en de ruimte die zij maakt in je lichaam. 

Het uitzetten bij de inademing en het ontspannen op de uitademing. We ondersteunen deze beweging met de volgende woorden.

Ik adem in, ik maak ruimte, ik adem uit en ontspan.

Als het je lukt je ruimte steeds weer groter te maken en ruimer te worden val je uiteindelijk samen met het gewaarzijn zelf. Val je samen met de berg, het meer en de eindeloze hemel. De 8 weekse in een notedop van het moment.

Ervaar jij jezelf als een werk – in – uitvoering?

Inspiratie, mindfulness

 
Ben jij soms ook zo onaardig tegen jezelf? Voor je het weet geef je jezelf ervan langs zie je van alles dat beter of anders had gekund. Herken je jouw kritische reacties op allerlei situaties? “Ik had toch beter moeten plannen!  ik weet toch dat ik onhandig ben. Jeetje waarom ben ik juist nu zo moe. Had je het maar niet zo moeten uitstellen. Niet slim dat je weer zo veel gegeten/gedronken hebt etc etc”.

 Kindness is the language that the deaf can hear and the blind can see 
– Mark Twain 


Soms hebben we deze zelfkritische houding maar nauwelijks door, omdat het zo automatisch is geworden.  

Herken jij een favoriete zelfkritische gedachte? Lees de nieuwsbrief waarin middels het 5G model wordt aangegeven wat het effect is van een gedachte.


En zelfkritiek is soms ook goed bedoeld. Je probeert jezelf op die manier tot ander gedrag te brengen, jezelf te vermannen, te groeien, te verbeteren.

Maar werkt het wel echt?
 

Zelfkritiek kost veel. Het maakt je moe, stresserig, fysiek gespannen. Het versmalt je aandacht zodat je alle goede kanten van jezelf niet meer ziet. Het ondermijnt je stemming en je vermogen om te genieten.
 
De aanleidingen voor zelfkritiek kunnen heel verschillend zijn.

De dingen gaan niet zoals je wil, je hebt lichamelijke of geestelijke klachten, je hebt corona terwijl je het druk hebt, je floept er in gezelschap iets raars uit, je hebt voor aap gestaan. Je voelt je eenzaam of je hebt teveel werk. Je hebt pijn. Wat dan ook… Alles kan aanleiding geven tot een steek van zelfverwijt…

En dat is olie op het vuur van ongemak.
 
Zelfkritiek en negatieve zelffeedback maken het vaak veel erger. Je maakt het erger door er iets aan toe te voegen: bitterheid, niet accepteren van de situatie, boosheid, verzet. Soms ben je door de zelfkritiek zo van slag dat je niet meer in staat bent om wijs en krachtig te handelen.

Wat heb je nodig als je je zo voelt?
Hoe moet je met jezelf omgaan als je je rot voelt, als je gefaald hebt, als je voor schut hebt gestaan, als je ziek bent? Bij een ander zou je misschien goed weten wat je te doen staat. Je zou misschien medeleven tonen, je zou de ander troosten, geruststellen, zeggen dat iedereen wel eens zo iets meemaakt. Je zou proberen met warme gevoelens de pijn van de ander te verlichten.
 
Kun je dat medeleven en die liefde ook aan jezelf geven? Is die warme, meelevende, liefdevolle en begrijpende houding niet precies dat wat je zelf ook nodig hebt?
 
Je kunt dit echt doen! Je kunt jezelf in plaats van veroordelend ook waarderend tegemoet treden, je kunt jezelf in plaats van verwijt steun geven, en je kunt jezelf alle goeds toewensen.
 
Geef jezelf warmte, steun en liefde.  Benader jezelf met een houding van waardering,

Je bent een werk-in-uitvoering, net als iedereen

Je bent niet klaar en hoeft ook niet perfect te zijn. Je mag ontspannen ook als het niet perfect is. Nodig jezelf uit te kijken naar wat je wel goed doet, waar je wel tevreden over kan zijn.

Je bent op je best als je niet zo je best doet!!

 
Zelfwaardering kun je leren je kunt nu beginnen met het trainen van een houding van liefde en aandacht voor jezelf. Hieronder staan twee oefeningen die je nu kunt gaan doen.


 Oefening 1 Werk in uitvoering:

Stap 1:

Merk op dat je het moeilijk hebt in dit moment, dat je een onprettig gevoel hebt, je bezorgd, schuldig voelt of pijn ervaart.

Stap 2:

Erken het nu als een pijnlijk moment, dit is ongemak, dit is pijn.

Stap 3:

Ruimer perspectief, herinner jezelf eraan dat anderen soms ook deze pijn, dit ongemak ervaren en dat het er mag zijn.

Stap 4:

Jezelf iets toewensen. Laat ik vriendelijk zijn voor mezelf, laat ik goed voor mezelf zorgen, ik weet dat dit voorbij gaat en ik maak ruimte voor dit ongemak.

Een ondersteunende zin kan zijn:

Harmonie, vrede, vreugde en liefde zijn in mij en om mij heen.

De wereld om mij heen is goed,

ik ben veilig en beschermd.

Deze zin kan je voor jezelf een aantal keren herhalen of gedurende de dag met je meenemen. Behalve dat je dit voor jezelf wenst, kan je dit ook voor de ander wensen.

Bovenstaande zin kan je ook meenemen in een meditatie.


Stap 1:

Neem een minuut of 10-15 voor deze oefening. Eerst richt je enkele minuten je aandacht op je ademhaling, en vervolgens enkele minuten op je lichaam.

Stap 2:

Dan breng je een hand naar je borst, ongeveer waar je hart zit, en je legt de andere hand daarop.

Stap 3:

Voel de aanraking van je hand op je hand, en van je hand op je borst. Voel de druk, zacht of iets steviger. Voel de warmte van je handen, van de bovenste hand, van de onderste hand. Voel die warmte op je borst. Voel je handen ligt bewegen op het ritme van je adem.

Stap 4:

Terwijl je zo je handen op je borst houdt, noem je in gedachten enkele wensen, voor jezelf: Ik wens mezelf …… Harmonie, vrede, vreugde en liefde zijn in mij en om mij heen. De wereld om mij heen is goed, ik ben veilig en beschermd.


Kies hiervoor woorden die jou passen. Je kunt de wensen aanpassen aan de specifieke situatie.
Klassieke wensen zijn: Ik wens mezelf geluk. Ik wens mezelf gezondheid. Ik wens mezelf vrijheid van leed en pijn. Ik wens mezelf liefde. 
 
 
Ik wens je mooie oefenmomenten toe zodat we met elkaar steeds meer in staat zullen zijn dat wat wij als donker ervaren naar het licht kan worden gebracht.