Wie zou je zijn zonder je gedachten?
Door ons denken serieus te nemen gaan we op slot, raken we van de stroom af en zijn we geblokkeerd. Met het denken willen wij het snappen. Dat is handig als het gaat om hele praktische zaken of om planningen te maken en om te organiseren maar niet handig als het gaat over meer wezenlijke dingen, dat gaat niet voor niets je verstand te boven…
Het meest wezenlijke, het essentiële is niet te snappen is alleen te ervaren en dat is waar je hoofd niet bij kan. Hoe graag zij/hij dat ook wil.
Het denken oordeelt, waardoor je je afgescheiden voelt. Dat kan weer een reden zijn om te gaan strijden voor je gelijk vanuit het idee om je weer verbonden te voelen.
En het is andersom, zoals vele zaken anders liggen dan dat wij denken.
Het opgeven van je gelijk dat geeft verbinding, dan ervaar je weer de liefde.
Kies je voor geluk of voor je gelijk?
Mooi om te onderzoeken wat het je kost om gelijk te hebben.
Vaak verhard je, ervaar je spanning, vernauwt je bewustzijn en daarmee je manier van kijken, je sluit andere dingen buiten, je verliest het contact met jezelf en de ander, etc.
Wat geeft het je als je jouw gelijk opgeeft?
Vaak doet het even pijn (voor het ego) en voel je hoe hardnekkig die is. En wanneer het lukt je gelijk op te geven ervaar je ruimte en in die ruimte ontstaat de mogelijkheid om te veranderen van perspectief, kan je het anders gaan zien en je weer verbinden met dat wat werkelijk van waarde voor je is, bijvoorbeeld liefdevolle relaties, goede samenwerking etc etc.
Als ik blijf kijken
Zoals ik altijd heb gekeken
Blijf ik denken
Zoals ik altijd heb gedacht
Als ik blijf denken
Zoals ik altijd heb gedacht
Blijf ik geloven
Zoals ik altijd heb geloofd
Als ik blijf geloven
Zoals ik altijd heb geloofd
Blijf ik doen
Zoals ik altijd heb gedaan
Als ik blijf doen
Zoals ik altijd heb gedaan
Blijf mij overkomen
Wat mij altijd overkomt.
De kunst is om anders te kijken, naar het leven van alledag. We mogen oefenen, juist in deze tijd, om ruimte te maken voor jezelf en de ander, die het wellicht totaal anders ziet.
Vaak zijn er allerlei redenen, waarom je doet wat je doet en daar heb je allerlei verhalen bij waarmee je jezelf ‘vastzet’ het geeft je houvast maar de waarheid is dat je de stroom verlaat en je vastklampt aan een illusie, een verhaal dat je bent gaan geloven omdat je op een bepaalde manier keek.
The sky is not the limit, thats’s your believe in your mind
Mag ik je uitnodigen ruimte te maken in je denken, ruimte te maken voor de ander, die anders kijkt en in de ruimte die ontstaat is er de kans op ontmoeting.
Open naar jezelf, open voor de ander, het andere. In de ruimte die je maakt maak je de weg vrij voor wonderen je zal zien, ze bestaan!
Geef een antwoord