Alles (z)onder controle

Het loslaten, het transformeren, dat is wat de herfst ons laat zien. Van groen naar rood, geel en bruin en dan de volgende stap, het loslaten zelf. Worden tot stof en een voedingsbodem zijn voor dat wat na jou komt. Ruimte maken voor het nieuwe.

Wat kunnen wij toch veel blijven leren van hetgeen de natuur ons voorleeft. Kijk hoe zij weer voortleeft na grote droogte of hevige branden en heftige stormen.

Net zoals wij niet verwoest zijn na ziekte, ontslag of scheiding maar het ons wel beïnvloedt. Ook wij zoeken dan weer wegen waardoor wij ons kunnen verhouden tot dat wat er is.

Het opgeven van je verzet helpt daarbij, Eckhart Tolle kan daar inspirerend over vertellen. Hij legt uit hoe belangrijk het is om een JA te vinden als houding in het leven. Hij zegt:

Het is de aard van vorm om beperkend te zijn.

Hij bedoelt dat wij als ego altijd op zoek zijn, houvast zoeken in een vorm en deze vorm willen houden als dat ons bevalt en deze te bestrijden als ons het niet bevalt.

Hier willen wij de controle, aangewakkerd door een oordeel of iets goed of fout is, wat weg moet of wat mag blijven.

De vrijheid is aanwezig in het loskomen, loslaten van de vorm en je te realiseren dat je groter bent dan de vorm die je beperkt.

In die ruimte die dan ontstaat vindt de transformatie plaats en vind je de vrijheid die velen van ons zoeken. Los van controle, alles (z)onder controle!

Durf je los van de vorm te voelen en te kijken naar het nieuwe wat wil ontstaan?

Hoe alles verandert en verder gaat werd mij duidelijk door een vraag die er ontstond in het vrouwenweekendje. Een jaarlijks weekendje weg met mijn dochters, zus en moeder. We zien dat de meiden groter worden, inmiddels volwassenen zijn met een eigen zienswijze en met eigen vragen.

Eén van de vragen was.

Hoe zou je leven er uit zien als er geen angst zou bestaan?

En

Hoe zou de wereld er uitzien als er geen macht en geld zou zijn?

Vragen die zij nimmer zouden kunnen stellen als zij vastgehouden hadden aan de vorm die zij eerst hadden als baby, kleuter etc etc. Het loslaten en ruimte geven aan nieuwe vormen nieuwe mogelijkheden gaat hand in hand met vergankelijkheid.

Zoals het vallende blad van een boom ruimte maakt voor het nieuwe maakt de baby ruimte voor de kleuter. Het is troostend te weten dat elke fase zoveel moois in zich heeft. Dit kunnen we zien en ervaren als wij ons kunnen openen en meebewegen in plaats van in verzet gaan en verkrampen doordat we willen vasthouden, als iets bevalt en het weg willen hebben als het niet bevalt, met stress als resultaat.

Laat de herfst je inspireren om dat wat gaat, te laten gaan en te verwelkomen dat wat komt vanuit de ruimte die is en er altijd zal zijn.