Inspiratie

Het moeten moet uit de weg, dat is wat zij lange tijd wist.

Sylvia probeerde dat ‘moeten’ uit de weg te ruimen en het frustreerde haar want het ‘moeten’ verdween niet en zij merkte op dat zij nog harder ging werken dan dat zij al deed.

De gedachte ‘als dat nu gedaan is’ zal ik rust vinden, bleek haar op het verkeerde been te zetten. Deze gedachte dreef haar voort, zonder de beloofde rust te vinden die zij voor ogen had.

Na een val van haar fiets was zij totaal ontregeld, zij vergat dingen, kon zich niet meer concentreren, was snel vermoeid. Het ging niet meer zoals zij wilde. Dit verhoogde de spanning nog meer omdat zij het gevoel kreeg dat alles tegen zat.

Zij kwam in coaching waarbij wij op pad gingen om te verkennen welke gedachtes zij zo serieus nam, wat was zij gaan geloven en kon het ook anders zijn dan wat zij dacht.  

Nu liep zij stralend naast mij, ontspannen en een stevige stap. Ik keek haar aan en vroeg wat haar naar deze ervaring gebracht had. Dat was de coaching en de oefeningen vanuit de mindfulnesstraining die zij had doorlopen gedurende de wandelingen. Zij had het coaching plus programma gevolgd, op advies van haar manager.

Gretig pakte zij alles aan wat haar werd aangereikt, deed de oefeningen en merkte een verschuiving op, een verschuiving in haar waarneming, een verschuiving in haar manier van denken. Zij had zich nu aangewend eerst innerlijk te toetsen of er een actie en zo ja welke actie dan nodig zou zijn.

Het gaf haar zoveel inspiratie dat zij in overleg met haar manager tot een beeindiging kwam van de huidige functie en dat zij zichzelf de ruimte kon geven om echt keuzes te maken van binnenuit, passend bij wie zij werkelijk is in plaast van passend bij wie zij dacht te zijn.

De gedachte dat zij nuttig bezig moest zijn had haar tot vele resultaten gebracht en had haar uitgeput en uiteindelijk uit balans gebracht. Een nieuw evenwicht had zij gevonden gebaseerd op andere gedachten en gebaseerd op de ervaring die zij heeft opgedaan tijdens het doen van de oefeningen. Zij heeft ervaren wat het effect is van anders kijken, het effect gevoeld in haar emoties en in haar lichaam. En zij heeft geleerd om innerlijk te blijven toetsen wat voor haar klopt in het moment en bij waar zij op uit is.

Helpend was voor haar het 5 G schema waardoor zij helderheid kreeg over het effect van haar gedachten en leerde zij zien dat haar gedachten niet de waarheid verkondigden maar dat het ging om een voortdurende interpretatie van de werkelijkheid. Daar ontstond een opening waar zij gretig gebruik van wilde maken, want wat kon zij dan ook denken, wat zou er ook waar kunnen zijn?

Gebeurtenis, wat is er gebeurd?

Gedachte, wat dacht je?

Gevoel, wat voelde je?

Gedrag , wat deed je?

Gevolg, wat was het effect?

Ook het verhaal van de Eik had voor haar waarde omdat het haar liet zien wat het nut kon zijn van nutteloosheid.

Een timmerman en zijn leerling liepen samen door een groot bos. En toen ze een lange, enorme, knoestige, oude, mooie eik tegenkwamen, vroeg de timmerman aan zijn leerling: “Weet je waarom deze boom zo lang, zo groot, zo knoestig, zo oud en mooi is?” De leerling keek naar zijn meester en zei: “Nee … waarom?”  “Nou,” zei de timmerman, “deze boom was nutteloos”.

Als het nuttig was geweest, zou het lang geleden zijn uitgesneden en in iets anders zijn verwerkt, bijvoorbeeld in een boot. Maar een boot die ervan was gemaakt, zou zinken, een kist zou snel rotten, een stuk gereedschap zou splijten, een deur zou sap sijpelen en een balk zou termieten hebben.

Het is waardeloos hout en heeft geen nut. Daarom heeft het zo’n hoge leeftijd bereikt.  En het is precies omdat het nutteloos is dat hij zo groot, majestueus en zo mooi is geworden en dat je op een warme dag in de schaduw kunt zitten om te ontspannen.

“Niemand schijnt te weten hoe nuttig het is om zo nutteloos te zijn als deze prachtige boom.”  Hij ging verder: “Weet je wat het is met nutteloos zijn? Het is vrij zijn van het streven om iets te worden, om iemand speciaal te zijn of om jezelf te bewijzen.

Nutteloos zijn is simpelweg ontspannen zoals je bent, om op je gemak te rusten. Dan blijf je op een gemakkelijke manier in je ware aard. 

Je hoeft niets te doen, niets te zijn en niets te bereiken. Als we echt elke behoefte om op een bepaalde manier te zijn loslaten, alles met rust laten, dan zijn we echt vrij, net als de boom.”

Mooi hè dat deze gelijkenis zo weergeeft wat Sylvia tijdens de coaching ervaren heeft. Dat het haar gelukt is uit de race van moeten te stappen en te blijven. Dat zij zich niet laat misleiden door haar gedachte dat er iets te doen valt, dat zij nuttig moet bezig zijn. Gedreven door een gevoel dat zij alleen van waarde is als zij wat doet, dat zij nuttig moet zijn voor haar gezin, voor haar werkgever, voor haar team, voor haar vrienden. Het gevoel dat haar waarde vooral door haar handelen wordt bepaald wordt gevoed door angst. Bang zijn dat wie zij is niet genoeg is.

Het is waardevol om je af en toe af te vragen waarom je doet wat je doet en wat je zo tot actie aanzet. Wat maakt dat je zo nuttig wilt zijn voor een ander? Wat hoop je te winnen met al die efficiency en productiviteit? En voor wiens goedkeuring of lof? Wat maakt dat je zo druk bent of zo druk doet? Ligt er onder al deze ‘drukte’ de gedachte dat je dan goed bezig ben, dat je het leven dan verdient?

De waarheid is dat iedereen al waardevol en waardig is en daarmee een verschil maakt voor de wereld om je heen, daar hoef je niets voor te doen dat is wie en wat je bent. En als je dat kan ervaren en dat als uitgangspunt kan nemen voor keuzes die je maakt voor handelingen die je verricht dan verschijnt er een hemel op aarde.

Dan is er ontspanning en vreugde en gemak simpelweg om dat je bestaat, dat je leeft.

Als jouw leven een reis zou zijn, reis je dan ‘all-inclusive’?

Er komen momenteel veel geuren vrij door het kappen en zagen van de bomen in het bos ten gevolge van de valwind, juni vorig jaar. Het opruimen is nog steeds in volle gang. Ik liep en realiseerde mij dat het ruiken, de geuren, het ademen, symbool staat voor het leven. 

Ik kan niet selecteren welke geur ik binnen laat en welke niet. Ik haal adem, inclusief al de verschillende geuren behorende bij een ademteug. Ik kan daar alleen maar ruimte voor maken, het binnen laten komen en weer laten gaan. Op dat moment heb ik het daarmee te doen.

Het is net als met het leven zelf, daar zit alles in. Wil ik leven, dan haal ik adem en in die ademhaling zit alle geur. Het is een all-inclusive verhaal.

Het leven is een ALL-INCLUSIVE reis.

In het leven zelf ervaar ik dat met regelmaat anders. Vind ik het lastiger om mij te openen en ruimte te maken voor dat wat ik ervaar en om mij heen zie. Ik ervaar verzet door iets te vinden van wat er is. Ik merk op dat ik voorkeuren heb. Dat ik het één wel wil en het ander niet.

Ik denk te weten wat beter of slechter is en ervaar spanning als hetgeen ik denk niet klopt bij dat wat ik meen te zien.

Dat is het moment waarop spanning zich opbouwt en mijn waarneming vernauwt. Het effect is dat ik nog minder kan ‘zien’ en voor ik het weet kom ik in een ‘gevecht’ met dat wat er is vanuit de mening dat het toch echt anders zou moeten zijn.

Onze voorkeuren en afkeuren bepalen hoe we omgaan met hetgeen er aan ons verschijnt. Deze voor- en afkeuren worden bepaald door onze gedachten. Hoe wij de zaak interpreteren maakt dat wij met regelmaat in een kramp verkeren en minder open en alert aanwezig kunnen zijn. De kunst is open en zacht aanwezig te zijn met alles wat er verschijnt.

 
Natuurlijk is de vraag dan HOE?

Het kan letterlijk en nu meteen. Als je nu dit leest en je aandacht naar binnen richt. Waar kan je je lichaam zachter maken, waar kan je meer open zijn? Kan je een moment met aandacht de beweging van je adem volgen en je voorstellen dat bij elke inademing je meer ruimte maakt en bij elke uitademing zachter en meer ontspannen wordt? Hoe zou het zijn als je dit met regelmaat zou doen, die ruimte en zachtheid ervaren?

Het antwoord van E. Tolle op HOE? is: Geen verzet bieden betekent niet noodzakelijk dat je niets doet. Het betekent dat doen ontdaan is van reacties. Geef mee om te overwinnen. Niets doen als je in een staat vent van intense aanwezigheid is een heel krachtig middel om situaties en mensen te veranderen en te helen.

 
Het wezenlijke verschil is bewustzijn

Reageren vanuit die alerte aanwezigheid is vrij van concepten waardoor het niet te voorspellen is wat de actie gaat zijn. 

Tolle schrijft verder:

Het is de enige weg naar verlossing. Zolang de pijn ontkent wordt en niet bewust is, is de kans groot dat alles wat je denkt en doet besmet raakt. Je zendt dan de pijn uit en waardoor dit indirect bij je terugkomt. Hierdoor trekt je nog meer aan waar je vanaf wil!

Dus eigenlijk is er maar één weg en dat is de weg van bewustwording en door deze alerte staat van zijn, aanschouwen en aanvaarden van dat wat er is. De weg erdoor heen is de enige manier voor verandering met het licht van je bewustzijn breng je licht in de duisternis. Daar is de overgave en dat is wat we kunnen oefenen in elk moment.

Twee kansen om je verzet op te geven.

 Elk moment kies je ervoor om je over te geven aan dat wat er is in het moment. Ja zeggen tegen dat wat er is, het is er nu toch om vervolgens te kunnen doen wat er te doen is.

  En als je niet kan aanvaarden van wat buiten je is, aanvaard dan wat in je is. De kunst is om geen weerstand te bieden aan bijvoorbeeld pijn, angst, verdriet. Kijken zonder etiket, zonder analyse……slechts ruimte maken voor wat is.

De reis op aarde is een all-inclusive reis, gaat over donker en licht, vreugde en verdriet, gemak en ongemak. Dit echt tot je door te laten dringen brengt al iets meer ontspanning dan het wegdrukken en vechten tegen dat wat je niet wil hebben. Het is wat het IS.

Doet mij denken aan de twee pijlen. Een analogie uit het boeddhisme waar ik regelmatig gebruik van maak binnen de coaching.

In het boeddhisme wordt de volgende analogie gebruikt voor het beschrijven van stress:  het is als twee pijlen.

Het is alsof iemand die stress ervaart doorboord wordt door een pijl, en onmiddellijk daarna door een tweede pijl. We ervaren de stress van beide pijlen. Als je door iets in het leven geraakt wordt wat je stress oplevert (de eerste pijl), treden we die vaak tegemoet met een reactie van weerstand, aversie, angst. Deze reactie kan een eigen leven gaan leiden in onze gedachten en gevoelens, je kan in automatische belemmerende patronen terecht komen. We proberen bijvoorbeeld de stress te vermijden door niet te voelen (je af te sluiten), door afleiding te zoeken of je voelt je overweldigd door de situatie of het emotionele gevoel wat de stress oproept. Dit geheel aan reacties creëert de tweede pijl, die soms nog stressvoller aanvoelt dan de tweede pijl. De eerste pijl is meestal niet te vermijden. Het is de tweede pijl waarop je van invloed bent.