Weet jij hoe koppig een ezel kan zijn en wat weet jij van zijn baasje?
Een bekend tafereel mogen wij aanschouwen in Restonica aan de voet van een prachtig berggebied in Corsica. Onderaan de berg staan verschillende ezels gemoedelijk te wachten tot zij helemaal volgeladen zijn met proviand voor de toeristen die zich laten belonen met cappuccino’s en andere lekkernijen in de hut halverwege de berg.
Het doet mij denken aan het verhaal in het mindfulness boek van Williams en Penman tevens een mooie metafoor en richtingaanwijzer voor de deelnemers aan de online Mindfulness training.
Het verhaal van de ezel……
Ooit zag een toerist hoe op een Grieks eiland een jongetje zijn ezel probeerde over te halen om in beweging te komen. De jongen moest groenten bezorgen en had de draagtassen van het dier zorgvuldig volgeladen. Maar de ezel had geen zin om in beweging te komen. De jongen raakte steeds meer over zijn toeren en begon tegen de ezel te schreeuwen en te rukken aan het touw. De ezel plantte zijn hoeven stevig in de grond. Heel stevig.
Dit touwtrekken had nog een hele tijd kunnen doorgaan als de grootvader van het jongetje er niet was geweest. Hij hoorde de commotie, kwam naar buiten en overzag in één oogopslag het vertrouwde tafereel: de ongelijke strijd tussen mens en ezel. Bedaard nam hij het touw van zijn kleinzoon over. Glimlachend zij hij: “Als hij in zo’n bui is, moet je het eens zo proberen: neem het touw losjes in je hand, zo dus, ga vlak naast hem staan en kijk het pad af in de richting die je op wilt. En wacht af wat er gebeurt.”
De jongen deed wat zijn grootvader hem had opgedragen en na enkele ogenblikken zette de ezel zich in beweging. De jongen giechelde en de toerist zag hoe ze samen zij aan zij tevreden over het pad sjokten en een eind verderop om de bocht verdwenen.
Herken je je in het verhaal? Waarmee ben jij in gevecht? Herken je dat je nog meer je best gaat doen terwijl wachten, ontspannen en het eind voor ogen houden het beste is wat je kunt doen?
Ik heb er een ezelsbruggetje van gemaakt.
E rken dat je in gevecht bent (met jezelf of iets in je omgeving).
Z et jezelf naast de ezel (zie wat er is en ontspan ermee zo goed als mogelijk is).
E inde voor ogen houden (zie het grotere geheel, weet waar je heen wil).
L aat alle ideeën en verwachtingen los over hoe het beter of anders kan.
Makkelijk geschreven maar niet per se makkelijk om te doen. Onze mind laat zo vaak denken dat je harder, of nog beter je best moet doen. De doe-modus zorgt ervoor dat je geen rust ervaart, dat je in een hectische drukte blijft steken.
Misschien helpt onderstaand rijtje je om de DOE-modus te herkennen, want als je het herkent kun je er voor kiezen het anders te doen.
Doe-modus:
vergelijken
analyseren
streven
gedachten als feiten zien
automatische handelingen
uitputtende activiteiten.
Zijn-modus:
vertrouwen
ontspannen
gedachten zijn mentale gebeurtenissen
zintuigen ervaren
accepteren
het huidige moment
In dit blog lees je nog meer over het schakelen tussen de zijn-modus en de doe-modus en het vinden van het midden.
De doe-modus is op gedachten gebaseerd en bezig met verleden of toekomst.
De zijn-modus is op het ervaren van je lichaam gebaseerd in het hier en nu.
Dan wordt als vanzelf duidelijk waarom het wandelen zo ontzettend behulpzaam is.
Het haalt je uit de doe-modus en brengt je in de zijn-modus. In de zijn-modus ontstaat er ruimte en in de ruimte verschijnen mogelijkheden.
Weet je dat meer dan 70% van de mensen is gaan wandelen tijdens de Coronaperiode? Niet zo gek natuurlijk omdat er steeds minder overblijft wat wij wel kunnen doen. En wellicht merken we ergens op dat, zeker in periode van stress en beperkingen, het wandelen ons nieuw perspectief brengt steeds weer. Erik Scherder legt uit hoe dat werkt.
Ik laat je graag begroeten door de ezel, weet je waar hij staat?
Rhijnauwen, nog steeds het gebied waar ik het meest te vinden ben voor de coachwandelingen. Tot daar?
Of in Leersum, nog geen ezel gezien maar wel reeën en wonderschone heide.
Of als je zelf op pad wilt, luister de wandelmeditatie via deze link.
Geef een antwoord