Hoe je verantwoordelijkheid kan nemen voor je mentale hygiëne blijkt uit de coachwandeling met Manon. Zij zit in de ziektewet door haar hoge bloeddruk. Stelselmatig heeft zij veel overgewerkt, daar is zij kwaad over.
Kwaad op de organisatie en kwaad op zichzelf dat zij het zover heeft laten komen. Hoe verhoudt zich dat tot een waardige manier van afscheid nemen van haar werkend leven. Dat is de vraag voor de wandeling.
Eigenlijk heeft zij de keus om eerder te stoppen met werken al veel eerder gemaakt. Zij heeft daar voor gespaard en heeft met alles rekening gehouden om eerder te kunnen stoppen met werken. En toen kwam de hoge bloeddruk en de ziektewet. En een manager die ‘overstuur’ was omdat hij zich ineens zorgen bleek te maken over dat zij in de ziektewet zou blijven en niet meer zou werken tot aan haar pensioen.
Afstand is er nodig. Afstand tot alle gedachten en gevoelens die haar in de greep houden. Gelukkig helpt het wandelen enorm bij het nemen van afstand. Het werk raakt letterlijk uit het zicht en de gebouwen maken plaats voor velden en bomen. We zoomen uit en kijken vanaf een afstand naar dat wat er allemaal speelt. Hoe kunnen we vrede vinden?
Het onderscheiden van hetgeen wij denken en wat er nu werkelijk is helpt hierbij. Evenals het zien van het effect van hetgeen wij geloven op de gevoelens en op ons gedrag. Anders gezegd het zien van hoe wij in oorlog raken met hetgeen er is. Dat versterkt de onrust, vertroebelt onze waarneming en kleurt ons gedrag.
Hoe zie je een waardig afscheid voor je?
Dat kan zij goed vertellen en terwijl zij hier uitvoerig op in gaat nemen de stappen in stevigheid toe, ook haar houding verandert licht, iets meer rechtop wat haar blik meer over het veld laat gaan. Hoe voelt dat, nu je er zo over vertelt? “Ik voel energie en krijg er ook zin in om er gewoon een punt achter te zetten zodat ik verder kan”.
Wat is daar voor nodig?
“Een heldere blik om te zien wat ik nu kan doen”. Wat zie je nu vanuit helderheid? “Dat ik mijn woede beter los kan laten, dat ik daar niets aan heb. Ik heb zelf immers alle overuren gemaakt, te hard gewerkt. Harder en meer dan goed voor mij was. En dat is gebeurd, daar kan ik nu niets meer aan veranderen behalve dat ik het nu kan zien en het loslaat”. Hoe voelt dat? “Opgelucht”.
Wat zie je nu voor mogelijkheden? “Ik ga een gesprek aan met mijn leidinggevende. Ik ga hem vertellen wat ik nu zie en hoeveel het mij gekost heeft door meer en harder te werken en dat ik dat nu niet meer ga doen. Ik wil nog best aan het werk tot mijn afscheid maar nu op een manier die gezond is voor mij en daarmee gezond voor de organisatie. ik denk aan bepaalde taken die ik nog ga oppakken en ik plan een datum voor mijn vervroegd afscheidsfeest, een feest gaat dat zijn. Na een proces van rouw en afscheid nemen kan ik nu in vrede zijn, klaar voor een volgende stap in mijn leven.”
Haar manager was blij en verrast te horen wat haar plannen waren tot aan haar afscheidsfeest. Omdat de strijd en de woede er niet meer waren kon zij delen hoe het voor haar was. De manager kon haar horen en haar erkennen voor het werk dat zij allemaal verzet had. Als gebaar kreeg nog wat langer doorbetaald. Kloppend voor haar en voor de organisatie.
Wat fijn dat zij vanuit vrede met zichzelf in contact kon gaan met haar manager. Dat belooft een mooi afscheid door mentale hygiëne. En een mooie start voor een nieuwe fase in haar leven.
Deze vrouw heeft een groot lichaamsbewustzijn en kan goed reflecteren wat maakt dat wij in hele korte tijd grote stappen kunnen zetten.
Deze vaardigheden heeft zij zich eigen gemaakt door de jaren heen. Het zijn vaardigheden die we ons allemaal eigen kunnen maken. Die ons helpen in het vinden van vrede met ons zelf en met onze omgeving.
Ga je mee op stap naar vrede in jezelf? Ik wandel graag met je mee om te ontdekken wat jouw mogelijkheden zijn.
Geef een reactie