De eerste wandeling met Jessica barstte zij al snel in tranen uit.
Wat was het spannend voor haar zo’n eerste afspraak met een coach.
Het was haar allemaal te veel geworden. Ze kon zich met moeite staande houden door het overvolle lesprogramma en de bijbehorende taken die altijd veel meer tijd vroegen dan zij hoopte of dacht.
Tijdens de eerste wandeling kwamen haar tranen niet door bovenstaande beleving maar door het gevoel waardoor zij overmeesterd werd al wachtend op een bankje op haar coach.
De emoties werden geactiveerd door het zien van jonge spelende kinderen, het triggert iets bij haar.
Een groot verlangen naar eigen kinderen en het verdriet dat dit niet ging zoals zij gehoopt had. Het gaf spanning naast de spanning veroorzaakt door haar werkzaamheden. Dit maakte dat de situatie niet optimaal was om relaxed om te gaan met het leven op dit moment.
We doen wat ontspanningsoefeningen en we richten de aandacht juist naar die plekken die niet aangenaam voelen maar wel de aandacht vragen.
In dit geval aan de achterzijde van haar lichaam, ter hoogte van haar schouders.
Ik nodig Jessica uit de aandacht daar te houden en op te merken hoe het voelt en wat er precies gebeurt. Zij merkt op dat het pijnlijke gevoel verandert en niet lang hetzelfde blijft. Als zij langer haar aandacht richt op de pijnlijke plek en ik haar vraag wat er gebeurt merkt zij op dat het ruimer voelt. Kijk hoe het voor je is om er met je aandacht bij te blijven, erin te ademen. Open te zijn voor dat wat je opmerkt in dat deel van je lichaam.
Zo stonden we aan de kant van de Kromme Rijn.
Het was genoeg en zij keek op.
“Hoe is het nu?” Ik voel me opgelucht en opgeruimd in plaats van gespannen en pijnlijk. “Hoe kan dat nou?” Was de vraag die zij stelde. “Wat hebben we gedaan?”
We hebben het gevoel van spanning Herkent om het vervolgens te kunnen Erkennen en te Accepteren dat het er is en dat het er mag zijn, het is er nu toch. Dan kan het Losgelaten worden, er vindt heling plaats.
We doorlopen hiermee de 4 stappen van HEAL.
Dat het ruimte gaf was te voelen voor haar en te zien voor mij. Opgewekter en met een andere blik in haar ogen maakten we een afspraak voor een volgende sessie.
Inmiddels is het traject afgerond. Het klinkt ongeloofwaardig maar zij is in verwachting van haar eerste kindje. Zij heeft de laatste weken, in overleg met haar leidinggevende, tot aan de zomervakantie kunnen werken in een tempo dat beter bij haar past.
Ze snapt het zelf niet maar zij maakt zich minder druk, kan beter relativeren en dan zijn er als vanzelf minder beren op de weg en kan zij rustig doorlopen zonder spanning toe te voegen aan haar dagelijks leven.
Natuurlijk gaat het niet altijd zo snel en met zulke grote stappen en wellicht hangt dit waargebeurde verhaal van toeval aan elkaar.
Het maakt het niet minder waardevol om dit te delen en om mogelijkheden zichtbaar te maken en daarnaast om de 4 stappen van HEAL te noemen. Deze hebben al eerder hun werkzame kracht laten zien.
Misschien herken je de 4 stappen:
Herkennen
Erkennen
Accepteren
Loslaten
Heb je kunnen ervaren hoe deze voor jou kunnen werken?
Ik hoor dat graag!
Geef een reactie